Sayıları, elin parmaklarını aşamıyan sınıf arkadaşlarımdan Abdülkadir Dai’yi de 1 Aralık 1967 cuma günü toprağa verdik. Ağır bir hastalığın yükünü bükülmüş başı, eğilmiş omuzlarında senelerce büyük bir yaşama gücü ile taşıyan Abdülkadir Dai’nin güçlü çelik ada le ve iradeli günlerini en yakınlarından bile tanıyanlar azdır sanırım.

1912-13 ders yılında Halep Sultanisinin parasız yatılı sınavlarına giren ve hepsi de kazanan Anteplilerden biri de Abdülkadir Dai idi. Sağlam vücut yapısı, neşeli hali, atlama, sıçrama, koşmadaki başarısı ile okulun, derslerindeki muvaffakiyeti ile de sınıfının seçkin öğ rencilerindendi.

Her Türk gibi, o da hamiyetli, ferağatli bir vatanseverdi. Birinci Dünya savaşında Halep Sultanisinden gönüllü asker yazılan 21 öğrencinin öncülerindendi. Gönüllü gençler üç aylık yaya ve meşakkatlerle dolu bir yolculuktan sonra İran Azerbaycanında Ruslarla savaşan ve Van’ın sükutu üzerine geri çekilen birinci kuvay-ı seferiyenin seyyar hastanesinde çalışıyorlardı. Abdülkadir Dai, çekiliş sırasında Yüksek ovada yaralı kafilesinin başında Musula götürmek vazifesi ile birlikten ayrılmıştı. Musul’da ağır bir hastalığa yakalanmış ve hasta olarak Antebe dönmüştü. Merhum, bundan sonra tahsile devam edememiş ve ötedenberi çok imrenip sevdiği terzilik mesleğine girmişti. Musulda yakalandığı hastalığın vücudunda bıraktığı mikroplarla tekrar hastalandı, boynu büküldü, kameti eğildi. Yarı felçli bir hale düştü. Yinede yaşamak azmi iradesini yitirmedi. İki oğluna yüksek tahsil yaptırdı. Bir kızını da öğretmen yetiştirmek suretile babalık görevini yerine getirdi.

Gaziantep savaşına da katılmış olan Abdülkadir Dai, iyi bir baba, hamiyetli bir vatandaş, hayırhah ve vefalı bir arkadaştı. Merhuma Yüce Tanrıdan rahmet niyaz eder, kederli ailesine baş sağlığı dilerim.

Ali Nadi ÜNLER