Ey bizim ellerin kıraç dağları!

Ota, yeşilliğe muhtaç dağları.

Esmer kayalardan okunur gamın

Ne ardıcın kalmış, ne yeşil çamın.

Namert eller kıymış ağaçlarına

Acırım baktıkça yamaçlarına

Hasret oldum sise, mor bulutlara.

Çiy de düşmez kökü kalmış otlara.

Tanrı da kızarak almış karını.

Kuraklık yok etmiş, kaç pınarını.

Böğründe uzanır virane köyler.

Bezgin hallerile yokluğu söyler.

Böyle bırakmadı seni atalar.

İnsafsız ellerde keskin baltalar.

Çırıl çıplak koydu, yurdu çöl etti.

Yağmurun, kaynağın ağacın gitti.

Ne manzaran kaldı, ne kuşun öter.

Ne gölgelerinde sürüler yatar.

Haykırışlarıma aksi seda yok,

Tanrıdan rahmet yok, kuldan dava yok.

Ey bizim ellerin kıraç dağları.

Sakinleri mahzun, muhtaç dağları.

Cemil Cahit GÜZELBEY