Mazi!. Elemli gönlüme mihrab olan kitap
Söyler bugün melalini tek telli bir rübap;
Söyler, evet! kırık, dökük mazimin ahım.
Rabbım bağışla kalbime aşkın günahım!..
Bir taze kızdı sevdiğim ruhumla her gece,
öptüm o hisli gözleri rüyada gizlice;
Zira dumanlı dağların ardında sevgilim,
Kalmıştı bende hatıra: Ahımla mendilim...
Geçtim bu gamli ülkeyi ardım da bir sene,
Verdim emelle Ömrümü uğrunda bilsene!.
Bilsen ne hisli gailem, bin bir bahtım,
Her an gülen ve güldüren bunlardı Bülbülüm!
Bunlardı bekleyen, seni bunlardı özleyen,
Bin hasretin bakışları, bunlardı “gel” dyen;
Geldin gurulu sevgilim, geldin hem ansızın!.
Derhal küsûfa uğradı kalbimde yıldızın!..
Gözler sönük melâlma fersizce ağlıyor
Bir deste “ i’tirafı “ dilin yaşla bağlıyor
“Bir kızdı sevdiğim bu da ah başka bir kadın!
Bir benzetişle gönlüme girmek mi maksadın?..
Aşkım o kızla gizlice evlendi yalnızım.
Geç git kadın, bu ülkede ben şimdi cansızım!...
Mazi!. Bütün alâkânı kalbimde doğradım.
Baktım o eski türbeye, son defa uğradım.
Gördüm soluk vüzuhunu mağrur cenazenin
Rabbım, günahı boynuma hicranlı tazenin!..
T. TARHAN