Köhneleştin benim gibi sende;

Gece gündüz kağıtlar üstünde

Sürünen ey zavallıcık; sence

Şu hayatın değilmi işkence?

Dökerek damla damla gözyaşını,

Avuturdun elemli yoldaşın;

Şimdi kambur yürür gider gibisin...

Şu adımlarla sendeler gibisin.

Bazı günler ne tatlı âlemler

Geçirirdik, bilir misin bizler?

İkimiz elele verip dalarak,

Kelimâtı sanırsın oynatarak!

Bir şiir, bir nesir veya bir dev,

Bir küçük damladan çıkan bir alev

Yaratırdık alıpta karşımıza,

Kudreti ile ederdik istihza!

Bazı günlerde biz şu koltukta,

Çırpınır çırpınır dururduk da;

Acı içinde melül melül bakarak,

Her yana safiyâne göz atarak.

Sanki ilhamı bekleyip sakin,

Cebrî nefa eyleriz de biz lâkin;

İkimizden ne ses çıkar ne seda,

Darılır, ayrılır giderdik ya!

İşte hepsi tükendi, bitti gibi,

Kudretin devri geldi gittir gibi;

Düşecek bir çukur arar gözler…

O çukurda beraberiz bizler.