IV
GAZELİYATI İBRAHİM HEVAÎDEN:
Şevki diydarı cemalin şemsi tabân gösterir
Sureti nakşi hayalın cana canan gösterir
Zulmeti nuri cemal ile helâlından bana
Kahri lütfün gâhi küfür gâhi iyman gösterir
Gül yüzünde tağıdır zülfün telin badi sabâ
Gönlüme aşkın hevasın çok perişan gösterir
Kara kaşların yayından ok atar kirpiklerin
Gözlerin can mülkünün hükmüne ferman gösterir
Leblerinden daima ister gönül âbü hayat
Şerbeti la’l ü- lebin her derde derman gösterir
Gece gündüz bağrımın kanın gözümden akıdır
Ateşi hicrin beni ateşi nalân gösterir
Senden ayrı düştüğüm takdir imiş Haktan bize
Hakdır ey can her ne ki takdiri Yezdan gösterir
Can imin içinde ey can mülkü can Sultanısın
Kameti servi revanın şevketi şan gösterir
Bu Hevayî derdi sevdana giriftar olalı
Şahi aşkın gönlüme tahtı Süleyman gösterir.
Bulunmaz bir gevhersin hiç baha kıymetin yoktur
Ve lâkin aşkına lütfîle bir vuslatın yoktur
Güzelsin hep güzellerden, güzellik sende hatmoluş
Ne çare bivefasın zerre insaniyetin yoktur
Tabibi can gönlümsün devası derdimin sende
Behey zalim nedendir bu bana hiç şefkatin yoktur
Düşürdün sen beni derde benim hiç yok iken derdim
Bu zahmı siyneme vurdun ilâca niyyetin yoktur
Gel insaf et beni zârü perişan eyleme böyle
Ezel aşkı Hevaîle senin az ülfetin yoktur.
Al tarağın sevdiğim incitme tara tellerin
Koy dökülsün ol bayaz gerdana kara tellerin
Gözlerinden değdi gamze okları bu sineye
Çekti Mansur gibi gönlüm astı dara tellerin
Bu çekilmez derdimin dermanına sensin tabip
Eylemez bilmem nedendir bana çare tellerin
Perde çekmiş mâh yüzüne zülfü müşkinin senin
Zulmet etmiş mülkü hüsnün çek kenare tellerin
Derdini çoktanberi canımda saklardım senin
Şimdi etti gizli derdim âşikâre tellerin
Ben yitirdim gönlümü çok aradım bir yerde yok
Zülfün arasında saklı gördüm ara tellerin
Deprenir bâdi saba estikçe cana kasdeder
Eylemez bir kimseye hiç bir medara tellerin
Boynuma zinciri zülfün nice takdim bilmedim
Der Hevaî saldı beni âhü zare tellerin.
(Devam edecek)
Yazan: Ömer ÖZBAŞ
