Taliin yaver olup korsa başına devleti

Hem şecaat hem zekâvet hem selâmet sendedir

Ey Hevaî sen kemal tahsiline rağıp idin

Akıbet fehmeyledin ki bu kabahat sendedir.

Yerdeki gökdeki sanatı seyret

Kâinatı halk eyleyip kuran var

Eğer insan eğer vühuş-ü- tayrın

Cümle mahlûkatın rızkın veren var

Sen de mağrur olma kendi özüne

Gizli olan sırlarına eren var

Öyleyim, böyleyim, deyu laf etme

İndiren, kaldıran, yapıp, kıran var

Kul olanın bir şey gelmez elinden

Yerde gökde her işleri gören var

İster imar eyler ister harabe

Bir nefeste çar köşeyi deren var.

Gönlüme bu aşkı icat eyleyen bir can mıdır

Yandıran ateşlere bu canımı cânan mıdır

Bilmedim ben nice sevdadır getirdi başıma

Bir Melek midir yoksa bu acep bir insan mıdır

Bu gönül pervane döndü şemai ruhsarına

Hüsnü didarın ziyası bir mehi tâban mıdır

Fazlı Haktan sun’i kudret kaşların arasına

Dersi aşkından yazılmış surei Rahman mıdır

Ruhu kudsî mantıki şiirin okudur canıma

Sureti sırrı İlâhi âyeti kuran mı dır

Gözleri ahu bakışlı gamzesi kanlar döker

Kaşları bir âfeti can kirpiği peykân mıdır.

Zülfünün her bir telinden canıma bin halı var

Lebleri Cennet şerabı dertlere derman mıdır

Dilberi ziyba yaratmış Zülcelâlullah anı

Servi boylum yoksa bilmem huplara Sultan mıdır.

Söylese yarın Hevaî her sözü candan aziz

Ağzı gül şirin lisanı lehçei İbran mıdır.

-Arkası var-

Yazan: Ömer ÖZBAŞ