Taliin yaver olup korsa başına devleti
Hem şecaat hem zekâvet hem selâmet sendedir
Ey Hevaî sen kemal tahsiline rağıp idin
Akıbet fehmeyledin ki bu kabahat sendedir.
Yerdeki gökdeki sanatı seyret
Kâinatı halk eyleyip kuran var
Eğer insan eğer vühuş-ü- tayrın
Cümle mahlûkatın rızkın veren var
Sen de mağrur olma kendi özüne
Gizli olan sırlarına eren var
Öyleyim, böyleyim, deyu laf etme
İndiren, kaldıran, yapıp, kıran var
Kul olanın bir şey gelmez elinden
Yerde gökde her işleri gören var
İster imar eyler ister harabe
Bir nefeste çar köşeyi deren var.
Gönlüme bu aşkı icat eyleyen bir can mıdır
Yandıran ateşlere bu canımı cânan mıdır
Bilmedim ben nice sevdadır getirdi başıma
Bir Melek midir yoksa bu acep bir insan mıdır
Bu gönül pervane döndü şemai ruhsarına
Hüsnü didarın ziyası bir mehi tâban mıdır
Fazlı Haktan sun’i kudret kaşların arasına
Dersi aşkından yazılmış surei Rahman mıdır
Ruhu kudsî mantıki şiirin okudur canıma
Sureti sırrı İlâhi âyeti kuran mı dır
Gözleri ahu bakışlı gamzesi kanlar döker
Kaşları bir âfeti can kirpiği peykân mıdır.
Zülfünün her bir telinden canıma bin halı var
Lebleri Cennet şerabı dertlere derman mıdır
Dilberi ziyba yaratmış Zülcelâlullah anı
Servi boylum yoksa bilmem huplara Sultan mıdır.
Söylese yarın Hevaî her sözü candan aziz
Ağzı gül şirin lisanı lehçei İbran mıdır.
-Arkası var-
Yazan: Ömer ÖZBAŞ