II
Dürri’nin:
Mektep ki nerdübânıdır eyvân-ı rif’atin veya:
Mektep ki iptida yoludur kûy-i rif’atin mısralariyle başlayan terkib-i bendi Münif Paşanın’kine naziredir: Paşanın bu terkib-i bendini de sunuyorum.
Mektep ki feyz-bahşıdır ebnâ-yı ümmetin
Mektep ki haclegâhıdır ebkâr-ı fikretin
Mektep ki mehd-i rif’atidir her cemaatin
Mektep ki kasr-ı şevketidir mülk ü milletin
Mektep ki rahlegâhıdır âyât-ı nusretin
Mektep ki' en mühimmidir esbab-ı servetin
Mektep ki saye saldığı yerdir hakikatin
Mektep ki cilvegâhıdır esrar-ı hilkatin
Sermaye-i saadetidir din ü devletin
Bu müddea müsellemidir şer’ü hikmetin
Mektep deyip de geçme ki kudsîdir ol makam
Sükkânına müessisine eyle ihtiram
“Beyt-üş-şeref” sezadır ana olsa idi nam
Nâkıs gelenler anda olur lâ cerem tamam
Lâyık değil mi dense ana Kıble-i enam
Maksud ise eğer sana bir kâbe-i meram
Ol canib-i mübareke vaktiyle et hıram
Kesb-i kemale subh u mesa eyle ihtimam
Amma mizac-ı asra muvafık da olmalı
Hem ihtiyac-ı halka mutabık da olmalı
Mamurelerde bir nice âli bina olur
Dahilleri müzeyyen olur dilküşa olur
Sükkânı ilm ü marifete aşina olur
Hem sây ü istikamet ile agniya olur
Emn ü refah şamil ü bay ü geda olur
Her şeyde intizam eseri rûnüma olur
Gözler ziya-yı hikmet ile ruşena olur
Diller hemişe masdar-ı şükr ü sena olur.
Mektep değilde ya nedir esbabı bunların
Kabil mi ehl-i cehl ola erbabı bunların
Aç dide-i basireti âfâka kıl nazar
Pürdür zamanımız da acâiple serbeser
Hem nev’imiz bu nüsha-i kübra olan beşer
Şimşek gibi bir afeti emrine ram eder
Seyr-i seri’ ile cevelângâhı bahr ü ber
Cevv-i hevaya çıkmada şahin-i tir-per
Bahr-i muhit ka’rine de korkusuz iner
Ya Rap daha neler yapacaktır daha neler
Mektep değil mi menşei hep bu bedâyiin
Ehl-i kemale işte mükâfatı sâniin
İster misin ki eylesin borcunu eda
Borcun nedir senin anı gel öğren iptida
Evvel Cenab-ı Hakka, ülül’emre sâniya
Et sıdk ile itaat u ihlâs ile dua
Bir de çalış ki sende olan muhtelif kuva
Daim ede meratib-i âlâya irtika
Etmez isen buna gereği gibi itina
Sıdk u hulûs u sa’yin olur cümleten heba
Birçok daha vezaifi var nev’-i âdemin
Mektepte öğretir sana üstad-ı ekremin
Sen sanma kim bu sözleri hâşâ fesanedir
Ya mukteza-yı dâire-i şâirânedir
Yahut ki cerr-i menfaate bir bahanedir
Yok der isen ki böyle değildir de ya nedir
İhlâs u sıdk u hubb-i vatandan nişanedir
Teslim-kerde-i ukalâ-yi zemanedir
Halkın yazık ki rağbeti nam ü nişanedir
Bilmez cihanda maye-i izz ü alâ nedir
Mektep büyük hâzinesidir cümle nimetin
Miftah-ı sa’y ü dikkati ehl-i zekâvetin
Layık değil mi Ruh-üI-Emin olsa kâtibi
Kerrubiyan-i arş-i berin olsa hacibi
Şahinşehân-ı rûy-i zemin de murâkıbi
Ömrü fuzun ola ki bu milkin de sahibi
Takdir eder ulüvv-i makam-ı mekâtibi
Masruftur hemişe buna fikr-i sâkıbi
Meşhur u hem müsellem anın re’y-i sâibi
Memduhtur sıfâtı güzide menakıbı
Ya Rabbi haşredek ola tahtında ber karar
Var ise düşmanı ola makhur u tarmar
Ömer Asım AKSOY
“Aman diyene kılıç kalkmaz.
Mertliğimize sığınan düşmanı artık ezmekten vazgeçmeliyiz.”
ATASÖZÜ