15 Eylül 1957’de bugünkü Merkez Yönetim Kurulu, Gaziantep Kültür Derneği’nin idaresini ele almıştı. Derneğin yıllardan beri idare heyetinde vazife almış sayın Feridun Erserim yine başkan seçilmişti. Dernek sekreteri Doktor Şahap Karslıgil, Veznedar serbest muhasip Hasan Bozkurt ve muhasip Mehmet Atacan dernek işlerinde yıllarca vazife almış en eski üyelerdendi. Merkez Yönetim Kurulunun ilk toplantısında takip edilecek siyaset belli olmuştu. Talebe yardımına gittikçe artan bir ölçüde devam edilecekti. Kültürel faaliyetlerle imkân nispetinde uğraşılacaktı. Yurt meselesinde düşünce şu idi: Yurt işi Devlet işi idi. Derneğimiz öğrenci yurdu yaptırılması işinde ancak devlete yardımcı olabilirdi. Merkez Yönetim Kurulunun ilk toplantılarından itibaren ben, talebe yardımı kadar kültürel faaliyetlere de önem verilmesi gerektiği fikrini savundum. Kültürel faaliyetler arttıkça derneğin gücünün artacağını ve daha fazla öğrenciye yardım yapabileceğimizi
bir çok defa ileri sürdüm. İdare heyeti arkadaşlarım: (İstersen sen kültürel faaliyetlerde bulunabilirsin, sana engel olmayız) dediler. Merkez Yönetim Kurulu adına, Kültür ve Yayın Şubesini kurmama ve tam salâhiyetle idare etmeme izin verdiler. Dernekten sadece 300 lira bir avans veriliyordu. Şube için gerekli parayı benim temin etmem şart koşuluyordu. Başkaca bir para verilmeyeceği kat’i olarak bildiriliyordu. Dernekten verilen 300 lira, Gaziantep Kültür Dergisinin birinci sayısının masraflarını dahi karşılamamıştı. İlk sayıları kendi paramla çıkardım, diğer taraftanda bütün gücümle Kültür ve Yayın Şubesinin teşkilâtını kurmağa çalıştım. Halkımızın bağışları ve gençlerin yardımı sayesinde malî durumumuz az çok düzeldi. Dergimizin her yeni sayısı biraz daha tutunuyordu. Arka arkaya sergiler açıyor ve tiyatromuz faaliyete geçiyordu. Bir ay içinde iki kitabı birden bastırmış ve satışa çıkarmıştık. Kasım Aralık 1957, Ocak 1958 aylarındaki yorucu çalışmalar neticesi şubemiz bir varlık haline gelmeye başlamıştı. Şubat 1958 ayında Gaziantep Belediyesi ile Özel idaresinin 1958 yılı bütçeleri hazırlanıyordu. Şube mensuplarımız günlerce, haftalarca ilgililere faaliyetlerimizi izahla meşgul oldular. Nihayet Gaziantep Şehir Meclisimiz ittifakla aldığı bir kararla 1958 yılı için kültürel faaliyetlere 10.000 lira tahsis etti. Böylece kültürel faaliyetler için lüzumlu sermayeyi ve parayı temin ettik diye rahat bir nefes almıştık. Mart-Nisan 1958 ayları Kültür ve Yayın Şubesinin hararetli çalışma ayları oldu. Yayınlanan üç numaralı kitabı dördüncüsü takip etti. Gaziantep Kültürel hayatı ile ilgili beşinci, altıncı, yedinci, sekizinci kitaplar matbaalara verildi. Dergimizin satışı Gaziantep için rekor seviyesine erişti. Gençlik Sesi ve Çocuk Sesi gazeteleri de neşriyata başladılar. Gençlik Birlikleri o kadar gelişmişti ki, bir hafta içinde 3 gece tertip edilmiş ve üç ayrı piyesi sahneye koymuşlardı. Gaziantep Kitaplığı ihtiyaçları karşılar seviyeye geliyordu. Bunlar Gaziantep Şehrinin şimdiye kadar görmediği şeylerdi.
Talebe yardımı işi de hızla gelişiyordu. 1957’de Belediye ve Özel İdarece yapılan 7.500 liralık yardım, 1958 de 8.500 liraya çıkarılmıştı. Dernek tarihinde görülmedik şekilde derneğe borcu olanlar borçlarını ödemeye başlamışlardı. Çünkü: Kültürel faaliyetler arttıkça derneğin varlığı daha iyi duyuruluyordu. Derneğimiz yıllardan beri, her yıl ancak 10-13 öğrenciye devamlı yardım yapabiliyordu. 1958 Nisanında gelir fazlası sebebiyle Merkez Yönetim Kurulumuz, ittifakla aldığı bir kararla yardım gören talebe sayısını, on kişiden 20 kişiye çıkarılması işinde, en ufak bir tereddüt göstermemişti. Derneğin Kültürel faaliyeti arttıkça talebelere yaptığı yardımın da kendiliğinden arttığı gün gibi aşikârdı.
Bütün bu hakikatlere rağmen; Merkez Yönetim Kurulunun ekseri üyeleri, kültürel faaliyetler için Belediyece ayrılan 10.000 liranın 6.500 lirasını Kültür ve Yayın Şubesinden alınarak, talebeye yardım işinde harcanması fikrindedirler. Merkez Yönetim Kuruluna hakim olan zihniyete göre; (derneğin esas vazifesi talebeye yardım işi olup Kültürel faaliyetlerin daha fazla genişlemesine lüzum yoktur. Belediyece Kültürel faaliyetler için ayrılan paranın büyük kısmısın boş yere kitap ve dergilere bağlanması fuzulidir, bu para talebeye yardım için harcanmalıdır.)
Şubemizin kanaatine göre ise: (Talebeye yardım kadar, bu memleketin kalkınması için kültürel faaliyetlerede lüzum vardır. Kültürel faaliyetlerin talebe yardım işine en ufak bir zararı yoktur. Bilâkis gelir artmakta ve daha fazla öğrenci okuması mümkün olmaktadır. Kültürel faaliyetler için harcanan paranın çoğu da kaybolmamakta derneğin mamelekini çoğaltmaktadır.)
Merkez Yönetim Kurulumuz fikrinde ısrar eder ve karar alırsa, Kültür ve Yayın şubemiz giriştiği Kültürel faaliyetlerden bir çoğuna bir son vermek zorunda kalacaktır. Elimizde bırakılan imkânlara göre, dergimizi muntazaman çıkarabileceğiz. Belki yılda bir iki kitap da yayınlayabileceğiz. Dergimizin eski sayılarında ve bu sayımızda vadettiğimiz faaliyetleri belki de yerine getirememek durumu ile karşı karşıyayız.
Derneğimizin yıllık genel kongresi tüzüğümüze göre Ağustos ayının ilk haftalarında toplanacaktır. Bu toplantıya kadar Dernek üyelerinin, bu mesele üzerinde düşünmelerini, tartışmalarını dileriz. Dergimiz sayfaları her iki gurup fikri müdafaa edenler için açıktır. Genel kongremiz bu konuda kesin bir karar vermesi gerekmektedir. Her şeyden önce talebe yardım işi mi ön plâna alınmalıdır? Yoksa talebe yardımı, kadar, kültürel faaliyetlere de aynı derece de önem mi verilmelidir? Bu hususun kongrece tespiti gerekmektedir.
Dernek faaliyetlerimize ilgi duyan hemşerilerimizi, üye kâğıdını imzalayarak derneğimize üye olmalarını ve genel kongremize iştirak etmelerini dileriz. Bu mühim meselede mümkün olduğu kadar çok hemşerimizin, karara iştirak etmeleri bir memleket borcudur.
Kültür ve Yayın Şubesi adına Hulûsi YETKİN
