-V-

Ömer katına varıp kiiffarın bu sözünü ona söylediler. Ömer onlara yine tekrar leşker saldı ki urup garet edeler.

Ömer bundan sonra yine adam yolladı: “Ne söylerler dinleyin!” deye. Vardılar dinlediler ki yine evvelki sözlerini söyleyorlar. Üçüncü defa yine leşker saldı ve garet ettirdi.

Sonra yine adam yollayarak ne söylediklerini anlamak istedi. Onlar gidip kulak verdiler. Bu defa şöyle söyleyorlardı:

— Allaha muti olduk. Diyni mübiyni kabul ettik. Tabiiyyetten

bir doğru yol bulmuşuz. Tâbiiz biz ona uyduk. Ne hud eylerse biz Allaha uyduk.

Ömer cengi menetti. İki gözü yaş ile doldu. Ağlayu ağlayu dediki:

— Varın, ne kim aldmızsa geri verin. Bunlar çünkü Allah işini kabul ettiler. Hak daima muiyni olsun.

Ömer elini kaldırıp göğe dön,

dü. Yüzünü yere urdu; hem zarilik

etti. Dedi ki:

— Yarabbena! Sen inayet kıl! Bu kavme hidayet ver! Bunlara fazİmla rahmet eyle. Dahi nimetinle bunları topla. Bunların suçlarını

sen bağışla Ya' İlâhi! Bulardan daimlübaki razi olduk. Hamişe belâlerden sakla Ya Rabbi Adulerdem müdamı bekle! Sen Muhammed Mustafadan ayırma! Buları ol safadan ırak etme! Buna eğri bakanlar olmasınlar. Ebed ağlayup gülmesinler, dahi kim kötü sapar oda yansın. Hezaran türlü türlü derde düşsün. Ey Hak! anın kavmini kim ki incide. Onu kahret ve oda yak! Dahi bu şehri, ruzü mahşer kaim olunca daim şen eyle! Eziyet eden bütün nare yana ve âzaları pare pare ola! Hayır sayedenin bunda elini al, onu sen lutfunla cennete sall

Ömer pes ondan sonra şehre göçtü; gelip ol yarenlere karıştı. Kamu halk karşılayıp izzet ve ona cân ü dilden hizmet kıldılar.

Ayni o günde hemen baş koydu, şahadet getirip amana geldi. Cümleten ne kim varsa yeksan olarak bir kezden müslüman oldular.

Ömer hazretlerini ve etrafını topladılar nice günler ziyafet eylediler. Bölük bölük etraflardan gelirler Muhammed diynini hep öğrenirlerdi.

Ömer anda bir ulu Cami bina edip ona (Ömer camii) ([1]) deyu ad verdi. Çünkü Antebin-fetih işi oldu. Atın başın Acem mülküne çekti. Acem iklimini de seraser fethedüp onda on iki dilâver dikti.

“Bu söz bunda irişti inthaye Salâvat ver Muhammed Mustafaye„

Beytiyle manzume hitam bulmaktadır.

Şakir Sabri YENER

---

[1] Şimdi Antepte Ömeriye camii denen bir cami vardır.. Bu camiin sofasında

şu kitabe vardır:

Bismillâh ammerallhö men ammere haza fi seneti seb’a ve sitte mi’e amelü Ali.

Bu tarih şüphesiz tamir tarihidir. Çünkü bu fetih çenginde Ömer tarafından yapıldığı yazılı olduğuna göre 1300 senelik bir cami olması lâzımdır. Bu cami hakkında Antepte bir efsane var:

Bu cami her gün bir arpa boyu yere batarmış. Tamam bakıp kaybolunca kıyamet koparmış. . Vakıa Camiin şarkındaki yol doldurularak cami epeyce derinde kalmıştır.

Yine bu camide baht açılır.

Şöyle ki:

Gelin olamıyan kızlar veya kâri kesatlamış erkeklerin başına'cuma gecesi salâ verilirken bir. terlik (beyaz takye) geydirilerek başı üstünde büyük bir kara kilid (eski usul hurç veya kapı kilidi) kilidlenir. Sonra cuma günü bunu bir kadın camie götürür. Namaz kılınırken sofada bekler. Cuma namazı biter bitmez hemen tercihan ilk çıkan çocuğa bu kilid o terliğin üzerinde açtırılır

ve bu çocuğa buna mukabil bir veya iki kuruş verilir. Bu verilen paranın da verene beleşten gelmiş olması şarttır parayı dilenmek suretile tedarik etmek evlâdır. Bu kilid açma töreni o kadar gürültülü olur ki, çocuklar daha evvel camiden çıkmak su’ retile makbul olmak çok kilit açabilmek için dehşetli itişip kalkışırlar.

Hasırcı zadenin bu camiin cümle kapısı üzerinde şöyle bir de tamir tarihi vardır:

Tecdide yazdı Hafız tarihi tam açıktan

Fethi kilidi münye bu baba münhasırdır.

1267

Yani murade ermek kilidini açmak bu kapıya mahsustur. Manasını ifade eder.