Güvenilmez

Tatlılar hep gider, bize acısı kalır,

Acı ayrılıkların yürek sancısı kalır.

Misafirhane derler, bu yalancı dünyaya,

Gün, enemez bir kimse, içinde doya doya.

Düşme, düşenin dostu olmaz derler, çok doğru,

Ne güzel atasözü ne hoş vecizedir bu.

Bir gün fakir düşersin, sefalet seni yakar,

Canciğer ahbapların, sana uzaktan bakar.

Gün geçer, devran döner, işin yoluna girer,

Uzak duran dostların, yaklaşır birer birer

Bir gün bir iş başına, geçersin tesadüfen,

Göremezsin kendinden, üstün birisini sen.

Emrinde olanları sinek gibi görürsün,

Başın havada göksün, ileride yürürsün.

Fakat çok devam etmez, bahtın sana yüz döner.

Parıldayan ikbalin, bir gün içinde söner.

Yapmaya çalışırsın, yıktığın gönülleri,

Açar mı gözyaşı ile, solmuş gönül gülleri

Güvenilmez dünyanın düzüne, yokuşuna.

Zengin ol, ikbalde ol, bence hepsi hoşuna.

Servetten ayrılırsın, mevkiinden düşersin

Ne kadar yiğit olsan, yine, âciz beşersin

«Bu kubbede yalnız baki hoş seda kalır»

Güvendiğin ne ise, Tanrı hep onu alır.