Bayağı bir adam ziyafet çekti;

Bayağı kimseler bu ziyafete

Şevk ile, zevk ile hep gelecekti.

Cimri katlanmıştı bir çok külfete...

Haline bakmayıp bir de cömerdi

Davete kalkıştı bu sofrasına.

Yalvarıp, yakarıp rica ederdi

Tatlı dil katarak lâf arasına...

Cömertse kalbinden şöyle diyordu:

Kör nefis hem cahil, hem de pintidir;

Yüreğim bu iki huydan yaralı.

İnsana fenalık bunlardan gelir;

Dünyadan cahille pinti kalkmalı...

Nefsim pintilerle düşüp kalkarsa

Korkarım zamanla cimrileşecek;

Gidemem bin defa bana yalvarsa;

Hem adım, hem sanım gözden düşecek...

Günün birinde de bir başka pinti

Cesaret bularak çağırıverir;

Gönlüm bu davete hiçbir tiksinti,

Utanma duymadan yöneliverir..

Gün gelir cömertlik defteri beni

İçine almaktan sıkılır, siler;

Pintiler alkışlar yeni geleni;

Namusum, şöhretim elimden gider...

Bir lokma tatlıya itibar edip

Şerefi kaybetmek ne kadar ayıp.

Nazma çeviren: Ziya Güner