-Köy Enstitüsü Talebelerine Sevgilerimle-
Köyü Yükseltenler
1 Perdelik diyoloğ
-Geçen Sayıdan Devam-
“Onat”
Ödevin ne olacak senin ulus işinde?.
“Gündüz”
Bir duygu var herkesin bir işi sevişinde..
Ne iyi Özdemire… Kırılmaz ülküsü var!
O ülkünün özünde gösterişsiz süsü var!
işte ben de düşündüm, taşındım çoktanberi.
Atamadım bir adım bu duygudan ileri,
Bir ataştan çıngıyla tutuştu birden içim
Bu duyguyla kaynadı taştı bütün sevincim:
Köyde öğretmen olmak, yükseltmek köylüleri,
Bir uçmağa çevirmek kıraç duran şu yeri..
Bütün yurtlar, uluslar köylülerle yükselir.
Bütün büyük şarlara lıep köylerden can gelir.
Bu köylerden ayrılmak, ülkü öldürmek demek.
Köylerde ödev almak yurdu güldürmek demek,
Türk demek, köycü demek; başka ülkü olamaz,
Türk elinde köylerden ayrık türkü olamaz.
Tanrı yarın belki de şarlara bakar, geçer.
Cennet kurmak isterse yemyeşil bir köy seçer,
Ulusun yüzü güler, gülerse köyün yüzü;
Köyden doğan ışıkla bulur kendli gündüzü.
Ne büyük saadettir; bence okutan olmak,
En verimli bir yolu tâ özden tutan olmak.. ’
Çocuklar ellerinde birer küçük fidedir.
Yarın bu yurd onların ellerinde yükselir.
Nasıl Onat, sen söyle sözlerim yanlış mıdır?
Yoksa bahar gününde mevsimsiz bir kış mıdır?
“Onat”
Ah, şu okul ne imiş; bize neler öğretti…
Gündüz, senin sözlerin ta içime yer etti.
Sende varken bu istek başarılır her işin,
Bir yanar dağ gibi idi, birden söze girişin..
Ülkünle doğdu sandım, göklere başka güneş,
Akıttım içinize kıvılcımlı bir ateş..
Bu düşünce; bu duygu öğülmiye çok değer.
Eksikleme sözümü öğemedimse eger.
“Arkadaşlara hitaben”
Arkadaşlar bakınız; Demir; Gündüz söyledi
Her iki arkadaş ta birer dilek dilerdi..
“Polada dönerek”
Şimdi polad sen de kalk, anlat bize içini,
Bütün kulak kesilip dinliyeceğiz seni.
“Polad”
Beni geçsen çok iyi,
“Onat”
Hayır, hayır! Olamaz.
Bizden niye saklarsın?
“Polad”
Çünkü size yaramaz,
“Onat”
Yaramamak, ne demek! Can ciğer arkadaşız
Duyguda, düşüncede hep bir yürek, bir başız.
Yazan: Ö. ÖZBAŞ
