Gündüzün görmeyen, baykuş gibi kör,
Fakat çok akılı bir karga vardı.
Bir tuzlu denizden su içerdi; gör,
Bak ne derdi karga:- Tanrıya şükür!
Bu suyun yanında acıdır şeker;
Bu nimet gözümde dünyalar değer…
Günün birinde bir usta balıkçıl
Yaklaştı kargaya satarak akıl:
-Burada bulunmam sana bir davet;
Kursağım doludur tatlı suyla et.
Tatlı su vereyim, gıda vereyim;
Yoksulluk fenadır sevap edeyim…
Kargaya içinden şöyle diyordu:
Tatlı suya alışmak hiç iyi değil;
Bir damla su için bin defa eğil!..
Denizi bırakıp korsağa koşmak,
Yalvarmak için de olmalı ahmak.
Kullardan gelene kasni olunmaz;
Balıkçı her zaman hazır bulunmaz.
Gün gelir komşudan ırak olurum;
O anda pek feci olmaz mı durum?
-Memnunum doğrusu deniz suyundan;
Vazgeçmek güç olur huylu huyundan!..
NAZMA ÇEVİREN
ZİYA GÜNER