Deve, kuyruğunu çirkinliğinden şikâyetçiymiş. Kocaman bir gövdede böyle ufak ve çelimsiz bir kuyruğun bulunuşuna pek. Müteessir oluyormuş.

Gitmiş, derdini bir çoban köpeği ile anlatmışı.

Acınacak haldeyim değil mi? demiş, bu işe ne dersin?

Köpek içini çekmiş:

— Deve ağabey, demiş, bu hüsusda ben. Sen ben daha müzdaribim gerçi bizim kuyruğumuzla vücudumuz arasında .tenasüp yoktur denilemez bizimkinin kusuru da düzensizliğindedir. bundan dolayıdır: ki insanlar, bu eksiğimize dokunarak: “köpek kuyruğu gibi kalıp tutmaz’’ ata sözünü kullanırlar ya biz ne yapalım.