Günlerden bir gün
Bir uğru çaldı bahtımızı
Bir karanlık geze oldu
Anadolu’m
Bu karanlıklar içinden
Derken efendim
Bir fırtına koptu.
Kökünden söktü
Öz suyunu tüketmiş ağaçları.
Bir şafak söktü Selanik’ten
Bir kuşluk oldu Samsun’da
Yürüdü Erzurum Ankara
Anadolu Kemali’ne erişti
Otuz - Ağustosunda.
Sonra Mehmedim
Eğdi kaşlarını tokrak üstüne.
Baktı Anadolum
Tümcek köylü
Mahzun yüzlü, uzun boylu
Onlar bütün temiz soylu
İzbe köşelerine memleketin
Parça parça betik saldı.
Bütün yurda salklıkladı
“Atatürk” soyadın aldı
Bayrak bayrak
Davul davul
Kendi sözü “efendi” dedi.
Derken efendim
Yeniden yeşerdi, memleketim,
Bir başlangıcıydı ermişliğin
Yürüyen kökten gövdeye
Gövdeden dallara dek
Yeniden başladı esmeye
Şandımanlığı dileklerin
Yıldırım Bengi KAVRAAL