İNSAN VE HAYVAN

Bembeyaz bir köpek yavrusu Köstebek gibi dirseklerine dayanarak sürünüyordu. Birisi onu ayağile havaya attı, yere düştü. Hiç bir ses duyulmadı kıpırdamadı bile…

Biraz sonra anası olacak sarsık memeli, sevimli bir köpek çıkageldi. Enceğinin başucunda durdu; sürtündü, kokladı.

Fakat yavru kıpırdamadı.. Ana hayvan donmuş gözlerle etrafını süzdü. Ve zalimlere arkasını çevirip uzaklaştı.

Bu bakış ve uzaklaşmada hayvanların insanlara, mazlumların zalimlere karşı beslediği derin bir kin vardı.

YOLCU VE ÇOCUK

Sıcak bir Temmuz günü idi. Yolcu, şehirden kaçıp bir avuç gölgeye sığınan kimsesiz çocuğun yanağını okşadı.

Çocuk yüksek sesle ve sevinçle gülmeğe başladı. Küçük böyle bir sevgiyi galiba ömründe ilk defa görüyordu.

Sevgi her şeye kadirdir…

ÇOCUK VE BEBEK

Dilençi kadın: “Bir sadaka!..” deyordu. Bir dükkânın önünde durdular.

Kucağındaki yavrucuk kendini birdenbire yere atmak istedi, indi. Camekânı

yakından seyre daldı..

Zavallı anne fazla duramazdı. Yavruyu bebeğinden ayırdı. Boğuk bir

ağıt gittikçe artıyordu.

Yazan: Ziya GÜNER