Birinci
AĞAÇ
Sivri bir tohumken toprağı yarıp
Ayları yol gibi beline sarıp
Tanrıya hamd edip sükuta varıp
Mehtaba uzayıp gidersin ağaç.
Etrafta dolaşır serin bir rüzgar
Dalında dinlenir sevdalı kuşlar
Gölgende bir yorgun sürü uyuklar
Mehtaba uzayıp gidersin ağaç
Nisan güneşiyle bir düşten sonra
Ağır, ağır çıkılan yokuştan sonra
O serin gölgeni bulduktan sonra
Bardakta bir damla gibisin ağaç.
Durmuş̧ Ali KIRMIZI GÜL
Devrim Orta Okulu — 3 B 665
İkinci
Köy Kadınları
Önleri önlüklü̈ yalın ayaklı
Geliyor şelekle köy kadınları
Saçları dökülmüş belden aşağı
Gözleri sürmeli köy kadınları.
Ne durmak bilirler ne dinlenmek
Ne cilve bilirler ne de süslenme
Ne gurur bilirler ne de övünme
Sabahın seheri köy kadınları
Odun kırmasıdır, onların sazı
Burçak yolmasıdır, onların dansı
Alın terleridir dudak boyası
Sabahın seheridir köy kadınları.
İbrahim ESEN-Ticaret Lisesi
Üçüncü
Kader
Ömrümce bir çiçek sevdim Karanfil
Ve birde seni sevdim
Ne karanfil çiçek açtı
Nede sen vefalı çıktın
Dedim ya KADER
Öznur ÖZGÜMÜŞ