Gaziantep için: "Gündüz çalışan, gece eğlenen bir şehir. "Derler. Gerçekten geceleri, sokaklar, eğlence yerleri nasıl dolup taşarsa, gündüzleri de iş yerleri böyledir. Herkes kendi işinde zevkle çalışır.
Tarım ürünlerinin alışveriş yerleri olan Belediye Hanı ile Büyük Hâl, sabahın erken saatlerinde kaynaşmıya başlar. Gece yarısından başlıyarak civar köylerden galen lastik tekerlekli "Naylon" at arabaları, köy kamyonları, Büyük Hale sebze, meyve, Belediye Hanına, kuru üzüm, fıstık, pekmez taşırlar. Endüstri alanındaki gelişme Tarımdan daha da ileridir. Bu konuda özel teşebbüsün başarısı özellikle dikkati çeker. Devlet eliyle kurulmuş, Nizip’dekl ÜLFET Kilis’teki Zeytinyağı ve Şarap Fabrikaları ile Gaziantep’deki Çimento ve İçki Fabrikaları hariç, öteki bütün fabrikalar özel teşebbüsün eseridir. Örneğin: Gaziantep, Anadolu’nun en büyük buğday ambarlarından biridir. İrili ufaklı 14 Un Fabrikasında binlerce tonluk buğday ve un stoku daima hazır bulunur. Üç adet İplik ve Çırçır Fabrikasından başka, fabrika büyüklüğündeki imalâthaneler, plastik ayakkabıdan vantilatöre, otobüs karuserinden, bakır biblolara kadar her alandaki çalışmalar, özel teşebbüsün eserleridir.
Ticaret hayatında de Gaziantep, Anadolu’nun en önde giden illeri arasındadır. Gaziantepli iş adamı, Anadolu’nun bütün illeriyle temastadır. Gaziantep fabrikalarından çıkan un, kamyon kamyon, Hatay’dan Adana’ya, Urfadan Van’a kadar gönderilir. Hatay köyleri Gaziantep’in plâstik ayakkabılarını giyer. Edirne gümrüğüne gelen ithal malı kamyonların fren kampanaları Gaziantep’den dökülük gönderilir. Bu alanda İstanbul ve Ankara’dan başka serbest çalışan tek Yüksek Makina Mühendisi ve İş adamı Gaziantep’tedir. Hayri Sürmelihindi adındaki bu müteşeb bir mühendis, büyük bir dökümhane açarak pik boru, fren kampanası ve her çeşit makina parçası dökümünde amprik metodlar yerine standart ölçüler getirmiş, tornacılık ve dökümcülük alanında yeni bir çığır açmıştır.
Gaziantepli iş adamı, ithalat ve ihracat konusunda İstanbul’un aracılığına ihtiyaç duymaz. Avrupa ve Amerika firmalarıyla doğrudan temas kurabilecek derecede işinin ehlidir. İhraç ürünü fıstık, ithal malı ise yapılmış eşyadır.
Resmi kayıtlara göre, Gazlantep’de iş yerlerinin % 15 i İş Kanununa bağlıdır. Toplu İş Sözleşmelerinde belirtilen asgari ücretler 11.50 16.00 liradır. İlde 18 İşçi Sendikası vardır. Ortalama 2.000 iş yeri Sosyal Sigortalar Kanununa bağlanmıştır. İşçi Sigortaları Kurumuna bağlı 35 yataklı Hastane, 1967 yılının ocak ayında yeni yapılan muazzam binasına taşınacak ve yatak sayısı böylece 225’e yükselecektir.
Gaziantep’te İş hayatının resmi düzenleyicisi Bölge Çalışma Müdürlüğüdür, iş ve İşçi Bulma Kurumu Şube Müdürlüğü ise 1960 yılından beri faaliyettedir. 1966 yılında eylül ayına kadar bu müdürlüğe 3.964 kişi başvurmuş bunlardan 198’i bir işe yerleştirilmiştir iş isteği karşılama oranı % 65’tir Yine 1966 yılında dış
ülkelere gitmek için (Almanya-Holanda) başvuran isteklilerin sayısı 1.127’dir. Bunlardan % 40’ı dış ülkelere gönderilmiştir. Bu rakam öteki büyük illerimize göre oldukça düşüktür. Bu da Gaziantep’in iş hayatındaki verimlilik ve dengeye işaret etmesi bakımından dikkati çeken bir özellik olmaktadır.
Özetle ve öğünçle söylemek gerekirse, Büyük Atatürk’ün belirttikleri gibi, Kurtuluş Savaşından sonra Ekonomik Savaşında kazanılması konusunda Gaziantep, kendi payını fazlasıyla yerine getiren İller arasında en başta gitmektedir.
