Öyle sanıyorum ki tabiatın biricik şaheseridir o... Onu her yerde her zaman görürüz. Onunla za:man zaman kucak kucağa dudak dudağa gelmemiz de mümkündür.

Değerli olmakla beraber, kaynağı itibariyle, insan kadar çokluğu, çok olmasına rağmen değerliliği; Hele çok istiyenlere hiç gelmemesi, istemiyenlerde bol bol bulunması gibi tezatlar mecmuası oluşu onu tabiatta her şeyden farklı olarak tanıma ve düşünme zaruretini duyuruyor.

Herhalde kimden bahsettiğim anlaşıldı: Sevgisiyle kalbimizi gıcıklayan, yaramazlıklariyle sinirlerimizi birbirine katan insan yavrusu; Çocuk...

Yolda yürürken küçük bir model gibi sallanan tombul kollarında, yamuk ellerinde yarının içtimai nizam dizginini görüyorum. Parlak ve neş’eli gözleri ufuklarda, ilerde yaratacağı refah ve saadeti seyreder gibi emin ve mağrur... Küçükcük ve sevimli ayakları her adımda bir devir aşacağını vadeden bir azim ve iradenin nümunesi...

Onun, bütün varlığı zâfm ve aczin kendisi olduğu halde en kadir ve kahir anne babayı dahi istediği gibi hareket ettirecek kudrettedir. En azılı insanlar ve hatta insan gurupları karşısında müntakim ve islâhatçı hükümlerinin bir noktasından şaşmıyan kanunları: iz onun karşısında birdenbire değişip, yumuşar.

O, bu gün cemiyetin sırtında bir yük fakat yarın onu yaratacak ve yaşatacak en kutsal bir varlıktır.

Ondan, şikâyet eden annesine, babasına bir an için ondan ayrılmasını düşündürünüz: Bu takdirde duyacakları ıztırap hayatın en büyük ıztırabıdır.

Cemiyetin hiçbir nizam ve ahlâk kayıtlarına, serkeşlik yaparak, uymadığı hâlde onun tarafından takdir ve takdisle ihtimam gören bu güzeller üzerinde konuşurken kalbinde bir sevgi gıcıklanması duymayanlar, hiç şübhe yok ki, en kalpsiz, en lâictimaî mahlukturlar.

Çocuk: nev’i şahsına mahsus bir varlık. ..

Çocukluk: bambaşka bir dünya, bambaşka bir âlem.

Çocuk sevgisi: Din, ahlâk ve kanun gibi herhangi bir devir de, herhangi bir cemiyette kurulan müesseselerin daima hürmetle andığı bir sevgi.

Çocuk, hayat kadar kıymetli, hayat kadar tatlı...

Daima yaşatan, yaşayan, tazeliyen bu goncalar cemiyette zindeliğin, kudretin ve yeniliğin temadisidir, işte bundandır ki büyük bayramlarımızdan biri 23 Nisan Ulusal eğemenlik bayramını çocuk bayramı kabul etmekle Türkiye Büyük Millet Meclisi medeni dünyada kadirşinaslığının nekadar yüksek olduğunu bîr daha göstermiştir.

23 - 4 – 1941

C. ONAY