Bundan on iki yıl evveldi. Kumlu ve kireçli bir toprakla kaplı eski bir mezarlığa çarpık kırık dökük taşlarıyle dolu bir meydandı. Zaten (Tenbel Tepe) ki şimdiki bahçeli evler ve okulun bulunduğu yer, şehrin güneybatısını kaplıyan eski bir mezarlığın kalıntısıdır. Zamanla şehir ve dört yöne dal budak atarak büyürken bu kısmın da hükümet konağı olacağı söyleniyordu.

Günün birinde idi. Kırkayak önünden Başkarakola doğru yürüyüşe çıkanlar kireçli geniş sahada birtakım işçilerin çalıştığını gördüler. Demek artık hükümet inşaatı başlıyordu. Fakat kısa zamanda sevinçli bir haber yayıldı. Hükümet konağı şehrin içinde yapılacak, bu geniş arsaya bir ilkokul yapılacak. Şehrin en güzel semtlerinden olan ve cidden okulsuzluğun acısı ile yanan AKYOL demek bir okul kazanıyordu.

Yapı devam ettiği müddetçe önünden geçen her öğretmen iştiyakla bakıyor (inşallah burada öğretmenlik yaparım) diye düşünüyordu. Zira şu koca Gazi yurtta şimdiye kadar özel olarak yapılmış bir okul yoktu. Hepimiz onun önünden (işte benim okulum) diye geçtik durduk. Aradan iki yıl geçti okul tamamlanmış; kırkayak ve Akyol semtine şahlanmış bir yapı ideali, bir feyiz ocağı olarak dikilmişti. Penbe rengi ve sereninde dalgalanan şanlı bayrağı ile herkesi adeta kendine çekiyordu bu güzel okul.

Üç beş yaşındaki çocuklar bile (işte benim okulum) diyordu. Sıraları, tahtaları önemli ders vasıtaları tamamlanmış, sıra öğretim ve eğitim kadrosuna gelmişti. İstekliler çocuktu. Hemen her öğretmen orada çalışarak idealini gerçekleştirerek emelinde idi. Nihayet kadro belli oldu. Akyol okulunda çalışacak öğretmenler seçilmişti. Ben yoktum. Fakat eşim orada idi.

Yıllar geçti, şehrimizde yeni başka okullar yapıldı. Ama Akyol prestijini kaybetmedi. Yeni dillenmeye başlayan çocuklar bile (penbe mektepte okuyacağım) diye konuşuyor. Dört yıl önce ben de bu irfan yuvasına verildim. Bu benim için büyük bir sevinç kaynağı oldu.

Okulumuz semtimizin çocuklarını bağrına basan, onları yurda faydalı birer eleman olarak yetiştirmeye çalışan öğretmenlerle elinden geldiği, gücünün yettiği kadar çalışıyor.

Bundan on, onbeş yıl önce şehrin kenar mahallelerinden biri olan Akyol bugün sevimli okulu, yeni yapılmış güzel binaları ve bahçeli evlerle dolu mümtaz bir yer oldu.

Leman URAL