Üstat ölümünden evvel söylediği son bir beyt ile Allah’tan soruyor:
Ölmek kaderde var, yaşayıp köhnemek hazîn, Bir çâre yok mudur buna yârâbbelalemîn?
Ne sorarsın ey ölmez şair? Büyük Allahtan sorduğun, istediğin tarzda yaşamanın çaresini, sırrını, tılsımını sen bulmuşsun. Allah onu sana ihsan etmiş. O, sana öyle bir kuvvet, öyle bir kudret vermiş ki yeryüzünde Türklük bâki kaldıkça yani kıyamete kadar sen köhnemeden, pörsümeden, kolların, bacakların titremeden ter-ü taze, hep 20 yaşında bir delikanlı imişsin gibi içimizde yaşayacaksın! Evet sen de mukadder akibete kavuştun. Ölüm, senin de fani vücudunu aldı, götürdü, Fakat:
Koptu evden acı bir vâveylâ,
Odalar inledi Leylâ, Leylaaa!
Diye (Nazar) adlı şiirinde, kubbeyi inleten hoş sesindeki ahengi hiçbir kuvvet alıp götüremiyecek.
O ölmez şiirlerindeki tannan sesinle her zaman gök kubbeyi çınlatacaksın ve yaşayacaksın, müterih uyu!
Şakir Sabri YENER