Ya eser koy ya halef, ya güher-i ilm-ü hüner,

Yoksa rahmetle senin namını kim yâd eyler?

Hasip Dürri

Büyük iş adamı, maarifsever Cemil Alevli 1 Nisan 1972 Cumartesi saat 20:30 da geçirdiği bir kalp krizi sonunda vefat etmiştir.

Örnek insan, rahmetli Cemil Alevli ile 1942-1951 yılları arasında yakından tanıştık. Ben, o yıllar, onun Gaziantep Eyüpoğlu mahallesindeki evinin yakınındaki Gazi M. Kemal okulu başöğretmeni idim. Her yıl 23 Nisan’a yakın, Cemil Alevli Bey, okulumuzun 50 fakir öğrencisini tepeden tırnağa giydirir, donatır, 23 Nisan Çocuk ve Egemenlik bayramına hazırlar, onları sevindirirdi. Bunu, mahallesindeki Sakarya ilkokulu yoksul çocuklarına da yapardı. Bu hayırseverliğile, maarifseverliğile kalplerimizde taht kurmuştu.

Ben, 1951 yılı Temmuzunda Gazi okulundan, yaş haddinden emekliye ayrıldım. Bastırılacak kitaplarımın taslaklarını hazırlamakla meşgul olmaya başladım.

1962 yılında “İncili Pınar” adlı kitabım, Gaziantep Kültür Derneği tarafından bastırıldı. O yıla kadar olan yaşantımı yansıtan bu 263 sayfalık kitabımdan bir tane de hediye olarak Cemil Alevli Bey’e sundum.

Kitap, çok ilgisini çekmiş olacak ki, o yazı Antep’te bulunduğum müddetçe bir kaç kere telefonla beni evine çağırdı, gittim. Oturduk saatlerce kitap hakkında, millet ve memleketin dert ve dileklerini dile getiren konular üzerinde konuştuk. Onun, beni bu iyi kabulünden cesaret alarak bir gün bende kendisinden hatıralarını ve başarı yollarını yansıtan bir kitap yazmasını rica ettim. Ricamı kabul buyurdu. Ben Ankaraya döndükten sonra 1963 yılında Kültür Derneğinin bastırdığı “Gençlere Başarı yolu” adlı 164 sayfalık ibret dolu bu kitabından bir tanede kendi imzasile bana hediye etti. Ankara adresime yolladı. Damla damla emerek okuduğum bu kitabı okumamış olanlara salık veririm. Gaziantep Kültür Derneğinden temin edilebilir. Bu kitap da millete hediye ettiği okullar kadar önemli ve çok faydalı bir şaheserdir.

Cemil Bey’in kendine özgü ve zenginlik anlayışı vardı. Onun zenginlik felsefesi şu idi.

“Para bir gaye değil, bir vasıtadır.”

Yani Cemil Bey bu sözü ile şunu demek isterdi. “Para kazanılır. İhtiyaçtan fazlası millet ve memleketimizin hayrına harcanır.”

Cemil Bey için paranın harcanması gereken yerlerin en başında da maarif kuruluşları gelirdi. Onun şefkatli kalbi hep okul yaptırmak, okuldaki yoksul öğrencilere yardım yapmak aşkile çarpardı. Kendince işe bundan başlamak lazımdı. Çünkü bilgisiz kalkınma olamıyacagma yürekten inanmıştı. Nitekim bu emellerini sağlığında gerçekleştirmek mutluluğuna erdi. Gaziantebimize iki ilkokul binası hediye etti. Gaziantep Kolejinin yapılmasında, yaşatılmasında da insan takati üstünde emekler harcadıktan sonra hakkın rahmetine kavuştu, ölümü ile hepimizi mateme garketti.

Cemil Alevli’ye Allahtan rahmet, sayın eşi ile çocuklarına, damatlarına ve bütün Alevli ailesine başsağlığı ve sabırlar diler, acılarını yürekten paylaşırım.