Sayın Doktor Mecit Barlasa

Dünkü gün gördüm Hocam bitkindi yas bağlar idi

Tavrı mahzun, rengi uçmuş, dembedem ağlar idi.

Gözleri perçimlenip bir noktai mechuleye

Bir azabın pençesinde belli ki bîmar idi.

Yaklaşıp tâzim ile verdim selâm, ettim hitap

Ey Hocam, anlat, nedir derdin, niçin halin harap

Mucidi lokma bana baş kaldırıp verdi cevap

Söylenenler söz değil de sanki ahü-zar idi.

— Gamliyim, ben hayli demdir, sormayın ahvalimi

Şimdi açtırdın bana madem zebani lâlimi

Lokmasızlık tarümar etti safayi balimi

Halbuki evvelce dostum çok ziyafet var idi.

Bir zamanlar eksik olmazdı o canım lokmalar

Her nere gitsek açıktı türlü türlü sofralar

Dans ederdi, tatlılar, etler, şekerler, meyvalar

Meclisi ülfette her gün badeler çağlar idi.

Tepsi tepsi tel kadayifler gülümserdi bana

Baklava göz kırparak sanki “buyur” derdi bana

Lahmacın, çiy köfte, bastık, dilme, muska, tarhana

Arzı endam eyleyip karşımda el bağlar idi

Lokma sökmekle geçerken ömrümüz çoktanberi

Bir kesadlık âriz oldu, pis nefes etti biri

Lokma ath ben yayan oldum yazık şimden geri

Çok zamandır nari hasret bağlımı dağlar idi.

Ben dedim ey lokma bendi ah edüp düşme yasa

Var iken ol himmeti âli çekilmaz hiç tasa

Halini arz eyle git de bağda Doktor Barlasa (1)

Derdini bir nebze duysa yareni bağlar idi.

(1) Bu arzuhal 24-7-940 tarihinde sayın doktor Mecid Barlas’a bajda arzedilmiş, altı oku temsilen altı kişilik Lokma bendi kolu köşkte itam ve izaz edilmek suretile yaraları bağlanmıştır.