İzmirin Kurtuluşu Yıldönümünde

Güneş, ufkun içinde çırpınır, çırpınırdı

Bulut, önünde onun, kap kara bir sınırdı

Gece gibi ortalık göz yaşı döküyordu

Güneş ufkun içinde çırpınır, çırpınırdı.

Bir çift mavi ışıklı şimşek çakdı kudurdu

Bir kızıl renk kapladı tepesini şu dağın

Nedir? dedi bu ufuk neden kara… ve durdu

Etrafına birikti bir sürü aslan, ağın

Çelikten bir ok oldu ve saplandı buluta

Demirden iradesi dağıttı o zulmatı

Duruldu gök yüzleri, çıktı gün, geldi (Ata)

Hemen ögün bu yurtta parladı doğu, batı

Kenan YALVAÇ