İzmirin Kurtuluşu Yıldönümünde
Güneş, ufkun içinde çırpınır, çırpınırdı
Bulut, önünde onun, kap kara bir sınırdı
Gece gibi ortalık göz yaşı döküyordu
Güneş ufkun içinde çırpınır, çırpınırdı.
Bir çift mavi ışıklı şimşek çakdı kudurdu
Bir kızıl renk kapladı tepesini şu dağın
Nedir? dedi bu ufuk neden kara… ve durdu
Etrafına birikti bir sürü aslan, ağın
Çelikten bir ok oldu ve saplandı buluta
Demirden iradesi dağıttı o zulmatı
Duruldu gök yüzleri, çıktı gün, geldi (Ata)
Hemen ögün bu yurtta parladı doğu, batı
Kenan YALVAÇ