Maraş öğretmenlerinden bir grup, Gaziantep öğretmenileri iade-i ziyaret için 2 Nisan 1949’da Gazi Yurdumuza geldikleri zaman Şakir Sabri Yener tarafından yazılıp, onlar şerefine Şehir Kulübünde verilen bir ziyafette, bizzat Yener tarafından okunan bir (Hoşhamedi) şiiridir. İlk defa yayınlanmaktadır.

Vaktile bûbelde de muazzam bir cenk oldu…

Ne çareki sonunda Antebe düşman oldu;

Kahraman Maraş o gün kılıncı arşa astı;

Antep göçmenlerini sıcak bağırına bastı.

Antebin işgalinde ben de Maraşa gittim…

Orada tamam bir yıl baş öğretmenlik ettim.

Çok hürmet, çok iltifat gördüm Maraşlılardan;

Beni çok kurtardılar muharcilikten, dardan.

Onun için bu şehir, ikinci vatanımdır;

O kara günlerimde neş’e yaratanımdır.

Yeşildir Maraş’ımın evi, bahçesi, bağı;

Allah ile konuşur heybetli Ahır dağı.

Bu dağın eteğinden vardır bir (Pınarbaşı);

Cennetten gelmek için açmış güzel Maraşı

Ondan bir yudum içen hastalar şifa bulur…

Ağaçlarda, kuşlardan güzel koro duyulur.

(Kerhan) denen köyünün eşi yok yer yüzünde;

Başka bir güzellik var tümseğinde, düzünde-

Bu güzel mesîrede misk kokar, Amber Tüter.

Dağında kekik biter, Bağında turaç öter.

Coşa coşa su akar Maraş’ın her yerinde;

Bol meyveler yetişir Maraş bahçelerinde.

Ey bu güzel beldenin sayın ülkü erleri;

Yolunuzu bekleyip dururduk çoktaberi!

Maraş gezimizden biz, çünkü çok memnun olduk;

Vefalı sinenizde sıcak bir kabul bulduk!

Bunun için sizleri canımız çok özledi;

Gözlerimiz bir yıldır yolunuzu gözledi.

Teşrifinizle bugün onur verdiniz bize;

Hoş geldiniz bayanlar, başlar Antebimize!

Kusura bakmayınız bu kadar benim varım;

Sizleri eğilerek hürmetle selâmlarım!

Şakir Sabri YENER