Bir gün bir solgun gül goncaya der ki:

Sen, bu topluluğu çok sürer sanma;

Yarın değilse de o bir gün belki,

Açılıp gülersek yine aldanma;

Çünkü geç açılır, tez solar güller...

Gonca der: Gülüşüm dudaklarıma,

Sığmayor... Açılsam hiç solar mıyım?..

Cüi der: eyice bak yapraklarıma,

Belirsiz yok muyum yahut var mıyım!...

Solan renklerime ağlar Bülbüller ...

Bir sabahtı güneş henüz doğarken,

Türlü renkler ile gonca açıldı;

Sanki büyülendi çiçekler birden;

Her yana bir güzel koku saçıldı.

Kuşlar alkışTuttu o gonca güle;

O gün yiıie bir gün doğdu bülbüle…

İshak Ref’et IŞITMAN