Bir gün bir solgun gül goncaya der ki:
Sen, bu topluluğu çok sürer sanma;
Yarın değilse de o bir gün belki,
Açılıp gülersek yine aldanma;
Çünkü geç açılır, tez solar güller...
Gonca der: Gülüşüm dudaklarıma,
Sığmayor... Açılsam hiç solar mıyım?..
Cüi der: eyice bak yapraklarıma,
Belirsiz yok muyum yahut var mıyım!...
Solan renklerime ağlar Bülbüller ...
Bir sabahtı güneş henüz doğarken,
Türlü renkler ile gonca açıldı;
Sanki büyülendi çiçekler birden;
Her yana bir güzel koku saçıldı.
Kuşlar alkışTuttu o gonca güle;
O gün yiıie bir gün doğdu bülbüle…
İshak Ref’et IŞITMAN