Bu oyun çocuklar tarafından oynanır. Ebe, çocukları başına toplar, elindeki turanın el tutacak yerinden en ucunu göstererek şunları söyler ve her şuncak’’ kelimesinden sonra turayı avcunun içinden bir parça daha dışarı doğru bırakarak uzatır:

Benim bir kuşum var şunca... kanadı var şuncak... gagası ve şuncak... kuyruğu var şuncak... Hor hop zorzop kendisi var ta şuncak...

Her çocuk bir kuş adı söyler. Ebenin kaibinde tuttuğu kuşun adını söyliyebilen çocuğun eline turayı verir şakı der. Turayı ele geçiren çocuk arkadaşlarını katöğün eder, onları kovalamıya başlar. Onlar da kaçışırlar. Yetişebildiğinin bedenine turayı indirir. Ebe daima seslenir: Şakı bilbilim şakı! Şakı bilbilim şakı!.. Şakı bilbilim şakı!.. o, bu sesi işittiği müddetçe arkadaşlarını kovalamakta devam eder. Vaktaki ebe: Soyak! Diye seslenince o vurmayı terkeder, bütün öteki çocuklar onun üstüne hücum ederler, elinden turayı alırlar, onu vura vura ebeye kadar getirirler. Etme bulursun! Atalar sözünün sembölü bir oyun. Ebe turayı alır oyun tekrar başlar.

Ebe, Soyak diye seslendikten sonra çocuğun elinden tura henüz alınmadan tekrar: Şakı! Diye seslenerek, oyunun devamına müsaade de edebilir.