Evet Gaziantep bıraktığı boşluğun doldurulamıyacağı kıymetli evlatlarından birini daha, Dr. Mecit Barlas’ı da kaybetti ama, onun arkada bıraktığı tertemiz adı kaybolmayacak, gönüllerdeki sevgi izleri silinmeyecektir. Yani o, ölmezlik sırrına ermiş, yaşayan ölülerdendir. Çünkü Mecit Bey iyi ahlakın asaletin, yardımseverliğin sembolü bir insandı. Şefkat, merhamet canlanmış, Doktor Operatör Mecit Barlas olmuştu O, bütün meslek hayatınca zengin, fakir gözetmeden, hastalarının ıstıraplarını dindirmiş, onları sağlıklarına kavuşturmuştur.

Mecit Bey, doktorluğu para hırsile değil, insan sağlığına hizmet aşkile yaparda Gaziantep Atatürk bulvarındaki iki katlı bir apartmanı Değirmiçem’deki bağlarını satarak yaptırmıştı. Hastahanesini de Milli Emlak’tan taksitle satınaldığı bir binada kurmuştu. Sonradan zengin oldu ama para onun nazarında bir gaye değil, hemcinsinin sağlığına hizmet için bir vasıta idi.

Mecit bey ilk Antebe geldiği zaman bütün sanat dalları gibi, doktorluk da Antep Ermenilerinin ellerinde ve tekerinde, yani inhisarlarında idi. Mecit bey bu sanatı da onların elinden aldı. Türk ve müslüman doktorlara intikal ettirdi. Mecit bey birinci cihan harbinde tıbbiyedan mezun olduktan sonra Çanakkale’ye gitmiş, bu harbin en kanlı savaşlısına sahne olan Çanakkalede yaralanan kahraman mehmetçiklerin, kahraman subayların yaralarını sarmış ve burada büyük bir staj görerek Antebe gelmişti. O, yalnız Antebin değil, bölgenin çevrenin ünlü operatörü idi. Maraştan, Urfadan, Çukurovadan bütün hastalar gelir onun hastanesinde, onun şifalı ellerile ameliyat ve tedavi olur sıhhatlarına kavuşurlardı.

Antep-Fransız harbi tarihinde de Mecit beyin büyük yeri var Eğer Mecit Bey bu harpte şıh cami hastanesinde bir doktor arkadaşı ile yaralıları tedavi etmeseydi, dünyaya parmak ısırtan bu şanlı şehir muharebesi on ay değil, on hafta bile devam etmezdi. Antebin Gazilik kazanmasında Mecit beyin payı büyüktür, Şehrin işgali sırasında Mecit Bey ağırlığını koymuş işgal kuvvetlerine ve şımarık ermelilere karşı Türk ve müslüman hak vs menfaatlerini korumuştur. İşgalden sonra ki Antebin kritik günlerinde de memlekette emniyet ve asayişin korunmasında Mecit Bey zabıta kuvvetlerine yardımcı olmuştur. O Cumhuriyet Halk Partisi Gaziantep İl Yönetim Kurulu Başkanı olduğu zaman, o yılların Gaziantep Maarif Müdürü Turgut Turhan Bey, memleketin o günkü havasına bakarak Mecit Bey hakkında şöyle demişti. Bu memlekette bir Mecit Bey otoritesi lazımdır”

Merhum, beni çok severdi. Bütün çocuklarının ilk öğremini benim bulunduğum ilkokulda yaptırmıştı. Şimdi Gaziantep’te beni seven birkaç doktorum gibi o da sıhhatim üzerine titrer, aile fertlerimden hasta olanlarına kanat gererdi. O yalnız beni değil, bütün öğretmenleri, imamları, din adamlarını sever hepsini parasız muayene eder, sağlıklarına yardımda bulunurdu pansumancısı şöyle derdi; “Bizim doktorumuz alimlere mualimlere beleş bakar.”

Mecit bey, edebiyatı ve edebiyatçıları da çok severdi. Yani bütün bilim adamlarına saygılı idi. Zarifti, nüktedandı, çok güzel fıkralar anlatır, espriler yapardı. Bu fıkralardan hatırımda kalan bir tanesi şudur:

“Bir yahudiyi idam sehpasına götürmüşler. Asacakları zaman: Beni boynumdan asmayın, gıdıklanırım, belimden asın” demiş

Ne kadar yazsam onu ölümünden duyduğum acıyı dile getiremem Ne diyelim

“Elbette gider, gelen cihana.”

Başta onun sayın eşi Ayşe hanım olmak üzere bütün Barlas ailesine, bütün Gaziantep doktorlarına ve sağlık personellerine, bütün Gaziantep’lilere baş sağlığı diler, merhuma da büyük Allah’tan mağfiretler niyaz ederim. Nur içinde yatsın, ruhu şadolsun.