Dolun aylar doğar dik başlarında

Bezenir eteği nura dağların

Beyaz kar yeşil çam yamaçlarında

Renk katar rengine kara dağların.

Dizilir yolunda göç katar katar

Kuşların nağmesi gökleri tutar

Sonsuz hürriyeti cana can katar

Koçyiğit duruşlu sıra dağların.

Kartallar eğlenir kayalarında

Kuzular meleşir yaylalarında

Kışında yazında ilkbaharında

Bulutlar başına bere dağların.

Yiğit ölür, kaçar dağın neşesi

Ne sümbülü kokar ne menekşesi

İniler ardıcı çamı meşesi

Eksilmez başından bora dağların.

Dadaloğlu bu dünyadan gideli

Koç köroğlu terk’i hayat edeli

Besbelli baksana artmış kederi

Belkide yüreği yara dağların.

Dağ adamı derler cahil olana

İsyan et Karakoç böyle yalana

Ölen öldü sıra geldi kalana

Hak için hakkını ara dağların.

Abdurahim KARAKOÇ