Dolun aylar doğar dik başlarında
Bezenir eteği nura dağların
Beyaz kar yeşil çam yamaçlarında
Renk katar rengine kara dağların.
Dizilir yolunda göç katar katar
Kuşların nağmesi gökleri tutar
Sonsuz hürriyeti cana can katar
Koçyiğit duruşlu sıra dağların.
Kartallar eğlenir kayalarında
Kuzular meleşir yaylalarında
Kışında yazında ilkbaharında
Bulutlar başına bere dağların.
Yiğit ölür, kaçar dağın neşesi
Ne sümbülü kokar ne menekşesi
İniler ardıcı çamı meşesi
Eksilmez başından bora dağların.
Dadaloğlu bu dünyadan gideli
Koç köroğlu terk’i hayat edeli
Besbelli baksana artmış kederi
Belkide yüreği yara dağların.
Dağ adamı derler cahil olana
İsyan et Karakoç böyle yalana
Ölen öldü sıra geldi kalana
Hak için hakkını ara dağların.
Abdurahim KARAKOÇ