Bi varmış bi yokmuş. Allahın gulu çokmuş. Vakdiynen zamanında bi beyler beyi varmış. Cıhan ve dünya malıymış. İki oluynan bi avradı varmış. Bu beyler beyinin bir gün dişine bi ihtiyar girmiş. Sana bir gün bir züyürtlük gelecek demiş. Sabah olmuş bu kakmış bir gaç fıhariye sadaha vermiş. Allaha duva etmiş. Neyse ikinci gece olmuş gene o ihtiyar herifin dişine girmiş. İhtiyara demişki bu iş sahden böyle olucuysa ayaldan görüşüym demiş. Sabah olmuş ayalına anlatmış. Ayalı barilem demiş ihtiyarlıkta gelecene geclikte gelsin demiş herif eh demiş. Akşam oluncca gene ihtiyar gelmiş ne oldu dey sormuş. O da ayalım dan gonuşdum bu züyürtlük bize gençlikde demiş. Sabahleyin bi bay olmuşkine filanca yerde beylerbeyinin bir fırıhı tutuşmeş. Filan yerden haber gelmişkine beyler beyinin develeri ölmüş. Beyle bütün malı mülkü tükenmiş. Sona beyler beyini evi geçindirecek parası kalmadı mı evinin öteberisini satmıya başlamış. Onlarda tükende kimin ayalını çocuğunu alıp bi köye çalışmıya getmiş. Köyün kiyasının evine getmişler. Kiyiyada zatılem böyle bir işçi gerekmiş. Ayalı ev işine bakmış kendi bekçilik etmiş. Uşaklarını da beraber götürüp getirip. Bir gün bu ayalın eyi don yudo doyulmuş herkes donu buna uydurmuş. Bir gün bir As gelmiş o da donunu bu avrada yudurtmuş. Neyse asker bölüne gelmiş. Komutanı bakmış ki asgerin asbabı tertemiz. Bunu kime yuduruyn dey sormuş. O da filanca yerdeki avrada yuduruym dey söylemiş. Komutan kendin o avradı bana getirin demiş. Beş on dene asker getmiş. Avradı zornan alıp getirmişler. Komutan avradan benlen evlenecen dey sölemiş. Avrad yok benim gocam var dey gabul

(Devamı var)