Mehtapla bu akşam yine ben başbaşa geldim,
Elmas teline yüz sürerek göksümü gerdim;
Bir nazlı kavak gÖlğesine gönlümü serdim,
Her yaprağa bir bâdi saba beste örerken. .
Şen kuşlarının nağmesi etrafımı sardı,
Tenhâda sular yâdı melâlınla karardı:
Geşmiş gecenin âlemi hülyamda saradı,
Ay ışığı peymanelere neşve dökerken
Vuslat yoludur burda. Kanar teşne emeller,
Her aşka vefa, ruha gıda burda. Seherler;
Bir Bağı İrem hep yok olur hüznü kederler,
Ay ışığı her zerreye bin neş’e dökerken…
Osman DOKUZOĞUZ