- Eline sağlık Emine Bacı…

- Hoş geldin Fatma! Şoo kürsüy alda otur acı.

- Yok, bi soluk oturup gidecem.

Don mu yuysoz, neydiysez Emine bacı?

- Hee! Bön hemin hava gözel, hemin de don yudomuz aha bönde geçerse iki hafta olur. Hava fırsat vermişken şunu yuyak da gaydısından gurtulak dedik. Saten bizim oğlan da iki günden belli. “yorum ana nen don yumeysınız” dey.

- Eyi etmişez. Bu günnerde bizim kirlimiz de çoğalık emme, bön yuyamadık. Allah gısmet ederse biz de sabah yuruk. Sen geç orda birez soluk al da iki baş da ben alıym.

- Yok, yok, sağol. Bunu ben yuym da sen şu sizin gız bize köfde yorsun.

- Dert dutasıcaların evde barkta duracakları yok ki: Bundan bi sat evel bizim gelinden birabar bi yere geddiler emme nereye geddiler bilmeym. Hele ben eve gediym de gelikler mi bakıym.

Vahit GÖZEK

Not: Bu yazı 1959 yılı yarışmasında onuncu gelmiştir.