Ah, istirap çekmekmiş hayatta bütün işim

Hasretetinle yaş akan gözlerime bak anne.

Seni yakdı, ağlattı gurbet ile gidişim

Ayrılık bitmez oldu, yok mu kavuşmak anne?

Yıllardır bu ümitle dolaştım her diyarı

Yaşım tam yirmi iki oldu mu ömrüm yarı

Sensiz soldu sarardı hayatımın baharı

Bana teselli veren ey saçları ak anne.

Sönen istikbalimin meşalesi yanmadı

Nazlı dost sandıklarım beni bir gün anmadı

Acılarla ağladım buna can dayanmadı

İstikbalim karanlık Nur meş’ale yak anne.

Gayri hayatta benîm her ümidim bir hayal

İçimi kemiriyor günden güne bu melal

Gençliğim harap oldu. Ağlarım, eyvah, Kemâl

Ölürsem mezarıma gel bir çelenk tak anne

Yazan: Kemal ÖZEŞKİ