Ah, istirap çekmekmiş hayatta bütün işim
Hasretetinle yaş akan gözlerime bak anne.
Seni yakdı, ağlattı gurbet ile gidişim
Ayrılık bitmez oldu, yok mu kavuşmak anne?
Yıllardır bu ümitle dolaştım her diyarı
Yaşım tam yirmi iki oldu mu ömrüm yarı
Sensiz soldu sarardı hayatımın baharı
Bana teselli veren ey saçları ak anne.
Sönen istikbalimin meşalesi yanmadı
Nazlı dost sandıklarım beni bir gün anmadı
Acılarla ağladım buna can dayanmadı
İstikbalim karanlık Nur meş’ale yak anne.
Gayri hayatta benîm her ümidim bir hayal
İçimi kemiriyor günden güne bu melal
Gençliğim harap oldu. Ağlarım, eyvah, Kemâl
Ölürsem mezarıma gel bir çelenk tak anne
Yazan: Kemal ÖZEŞKİ