Nerkisler gibi gassas gülüşündeki ahenk,
Ezseydi de ruhumu hazin veda busesi!
Bakışından dağılır, çiçeklere bin bir renk,
Ebedi bir musiki kulağımdaki sesi!
Varlığım ‘’o’’ nunlardır, sanki yetimim şimdi,
Izi belli bir aşkın matemiyle hastayım!
Yer yüzünde ‘’o’’ benim artık en son ‘’Eşim’’di
Ermezsem vuslata ebediyyen yastayım!..
I-V-946 NARAS