Mezbaha evvelce şimdiki bulunduğu yerin güneyinde ve köprünün doğusunda bir sundurma altında idi. Ve burada kesim yapılırdı.
1932 yılında Haindi Kutların belediye reisliği zamanında inşa edilmiştir. Bununla beraber şurası nida açıklamak lazımdır ki bütün Türkiye’de İstanbul, İzmir hariç diğer illerimizde de yapılan mezbahalar 1930 yılı ile 1932 yılı arası yapılmıştır. Yalnız Gaziantep mezbahası sağlık ve Tarım Bakanlığının kabul eylediği bir tip mezbaha olmayıp projesi bakanlıkça kabul ve tasdik edilen fenni bir mezbaha sayılır.
Halen yeni mezbahanın yapılabilmesi için yeri 1956’da satın alınmıştır. Bu yer 136 bin metre karedir. Bu arsada mezbaha binası yapıldıktan sonra, bugün şehrin orta yerinde kalan, mezbaha ile tabaklarda oraya kaldırılacaktır bu da paranın teminine bağlıdır.
Bunun içinde şimdi ki mezbaha ile buz fabrikasının bulunduğu arsalar satılarak yeni tesislerin yapım ücretinin üçte biri temin edilmiş olacaktır. Diğer kalan iki kısmı içinde kredi temini yoluna gidilecektir.
Mezbahaya eskiden maslak adı verilirdi. On iki ayak üzerine kurulmuş etrafı açık üzeri kiremitle örtülü bir yerdi. 1926’da gelen bir sel burasının çatısını götürmüştü. Bu seferde üzeri saçla kapanmıştı. 1930 da Belediye reisi bulunan M. Ali Kayalp zamanında eski yerin kuzeyindeki boş arsaya şimdi ki mezbahanın temeli atılmıştı 1932’de Hamdi Kutlar zamanında inşaatı bitirilerek haziran ayında işletmeye açılmıştı. Bu bina ile birlikte yine bu yerin kuzeyindeki Mehmet Hanifi Hengirmene ait bir bulgur ve yaprak devlibi de istimlak edildiğinden, buraya bir buz fabrikası ile birde soğuk hava deposu yapılmıştır.
Halen mezbahada 26 kesim işçisi ile Halil Can adında bir şoför, Kâmil Kölük adında bir tevzi memuru, bir de İlyas Karaca adında tahsildar, Mustafa Kızılcık adında bir tahakkuk memuru vardır. Burada etler kesildikten sonra bir gün soğuk hava deposunda kalır ertesi gün satılmak üzere kasaplara geri verilir.
Ökkaş Saygılı (Mezbaha Memuru)
42 yıllık memurdur. Gaziantep'in Kürkciyan (Bekirbey)[1] mahallesinde 1905’de doğmuştur. Annesi Fatma Karaoğlan babası Ahmet Karaoğlan (şimdi Saygılı) soyadını almıştır. Hatice Nazire, M. İhsan, Ahmet, Rıdvan, Adnan, Erdoğan adlarında bir kız ile dört erkek çocuğu vardır.
[1] Kürkciyan: Eskiden küçük Pazar denilen bu yer büyük bir çarşı idi. Ermeniler her ne kadar kayacık üzerinde oturmaktaydılarsada burada dükkânları ve hele kuyumcuların en büyüğü bur çarşıda bulunmakta idi.
Sonradan Bekirbey adında bir binbaşının buraya Bekirbey camisini yaptırması ile Ermenilerin gitmesi ve çarşısında harap olmasından yeni ad olarak bu mahalleye Bekirbey mahallesi denildi. Kürtüncüler: Şimdi burayada Yazıcık mahallesi denmektedir.
Evvelce, burası açıklık ve köylülerin şehre girip çıktıkları yer olmakla beraber bir tarafı da mezarlık idi. Ermenilerin semer ve kürtün yapanları da burada toplanmıştı. Ermenilerde ki âdet her esnaf sanatına göre şehrin oynak yerini intihap ederdi. Şimdi bu mahallede birde hayır sevenimiz tarafından Mehlika Alevli ilk okulu adında bir okul yaptırılmıştır. Darısı diğer zenginlerimize. Yazıcık demek: Boşluk ve yazı düzlük manasınadır.
