Bülbülün olsa da çayı gülşen

Yine anda olamaz hatırı şen

Bu cihan hüzn ü nihanı bir mahzen

Kasr-ı firdevse çalışmak ahsen

Ne kadar olsa da bala mesken

Akıbet ziri zemindir medfen

Dehre geldi nice erbab-ı gına

O gına birçoğuna verdi anâ

Akıbet eylediler, terk-i fena

Ariyettir bize bu kasr-ı bina

Ne kadar olsa da bala mesken

Akıbet ziri zemindir medfen

Şüphe yoktur ki gelince ecâl

Kimse edilmez bir saat imhâl

Kalıp evlâdı, ayâli, emvâl

Çıkarırlar seni evden derhâl

Ne kadar olsa da bala mesken

Akıbet ziri zemindir medfen

Hane imarına etmekle şitap

Kasra âmarî edip, oldu harap

Penci pencah yaşım gitti şebâb

Varacak menzilini elbette türâb

Ne kadar olsa da bala mesken

Akıbet ziri zemindir medfen

Not: Bayramlardan Merhum Bülbülzâde Hacı Abdullah Edip Efendi adı ile mâruf hocanın 1913’de kendi evini yaparken yazarak evinin hâlen tavanında bulunan kitabe.